تبیین مولفه های کالبدی فضای زیست پذیر "نمونه موردی؛بهشهر گرجی محله"

در دوره موسوم به شهرسازی فرا مدرن نظریه های مختلفی در تلفیق تجارب پیشین در امر شهرسازی شکل گرفته است . نظریه" زیست پذیری" یکی از مهم ترین آنها محسوب می شود.زیست پذیری به عنوان " کیفیت زندگی" تجربه شده توسط ساکنان یک شهر یا منطقه تعریف می شود. دریافت این نوع تجربه مستلزم ارتباط نزدیک دستگاه شهرسازی با مردم بر پایه مشارکتی سازنده می باشد . به دنبال این توانایی ارتقا سطح کیفیت زندگی در زمینه پایداری مطرح می شود.در این پایان نامه مولفه های" زیست پذیری" فضا- که در مقایسه با تیوری های هم ارز خود در شهرسازی فرا مدرن بوسیله یک مدل مفهومی و به روش پژوهش کیفی بدست آمده است – در محدوده نمونه موردی شهر بهشهر در گرجی محله مورد تدقیق قرار گرفته ، و نمود های کالبدی آن با توجه به محیط ، فرهنگ و ساختار شهر بدست داده شده است.با توجه به اینکه یکی از وجوه بارز " تعیین سطح زیست پذیری فضا" ی شهری میزان حضور پذیری افراد در فضاهای شهری است به عادات فرهنگی و رسوم موجود با توجه به طیف های متفاوت سنی خصوصا کودکان و سالمندان نظر ویژه داشته ایم و ایجاد فضای امن را به عنوان یکی از مولفه های پایه ای سازنده کالبد مطلوب برای ارتقا سطح ارتباطات اجتماعی و شکل دهنده رفتارهای سرزنده و شاداب در فضا مد نظر قرار گرفته است.